'ते' दिवस
_2007-03-03.jpg)
मागचा पंधरवडा खूप भयावह गेला. दवाखाना कशाशी खातात माहीत नसलेला मी थेट आयसीयूचा अनुभव घेऊन आलो. (तसा अधूनमधून मी डॉक्‍टरांकडे जायचो पण आजारापेक्षा चेहऱयावरचे डाग, पोट साफ होत नाही किंवा जरा जास्‍तच साफ होतंय.. या पलीकडे कधी प्रसंगच आला नाही.) परवा अशाच काही कारणासाठी डॉक्‍टरांकडे गेलो होतो. तेव्‍हा त्‍यांनी त्‍यांच्‍या लॅपटॉपवर माझी शेवटची नोंद दोन वर्षांपूर्वीची दाखवली (सध्‍या डॉक्‍टरांकडे ही एक चांगली सोय असते). शिवाय इतक्‍यात कोणाला पाहण्‍यासाठी हॉस्‍पीटलची चक्‍कर ही झाली नव्‍हती. मग हे झालंच कसं ? तसा मी दिसायला तर एकदम धष्‍टपुष्‍ट. वजन चांगल 85 किलो (चूकभूल देणेघेणे). खाण्‍याच्‍या बाबतीतही एकदम चोंखदळ. (शेलका माल जरा जास्‍त लागतो). पण सातत्‍याचा अभाव. म्‍हणजे कसं वेळेवर काही खाणं नाही. आणि पत्रकारितेत असल्‍यामुळे झोपेचे त्रांगडं. भविष्‍यात ते कधी जमेल असं वाटतही नाही. तर मग झालं असं आदल्‍यादिवशी रात्री पानं लावून (पान लावणे हे वृत्‍तपत्रात काम करणाऱयांना वेगळं सांगण्‍याची गरज नाही) घरी जाण्‍यास थोडा उशीरच झाला. खरं म्‍हटलं तर कामानंतरच्‍या गप्‍पांमुळे हा उशीर झाला. म्‍हणजे र...